Ben, sadece gözlerini görüyordum...
Aşk´ın giriş kapısıydı, karalıca...
Onu çiz, deselerdi bana...
Sevdaya aralıca, gözler çizerdim O´na...
Sonrada, olmadı diye silerdim...
Ben, o kadar güzel resim çizemem ki...
Şiir yazdım güya...
Ama, şiirde de usta değildim...
Sırf, onun için başladım bu işe...
Dilimden dökemediğim cümleleri...
Şiire, cümle ettim...
Bildiğimden değil, anlayacağın...
Ben ne şiir, ne resim bilirim...
Bir tek, O´nu sevdiğimi ...
O´nu da, kendimden bilirim...
Faziylet Sönmez
