Ağrı’nın Doğubayazıt ilçesindeki tarihi İshak Paşa Sarayı’na uzanan yolda yer alan ağaçlar, kaderine terk edilmiş durumda. Bir zamanlar umutla dikilen, yol boyu yeşil bir koridor hayaliyle büyütülen bu ağaçlar şimdi susuzluktan solmuş, dalları kurumuş, toprağı çatlamış. Görenlerin içini sızlatan bu manzara, ne yazık ki yetkililerin duyarsızlığıyla daha da iç acıtıcı hale geliyor.

Sıcaktan kavrulan Doğubayazıt’ta, bu ağaçlara bir damla su çok görülüyor. Oysa ki bu yol, sadece taşla, toprakla değil; tarihle, doğayla ve emekle örülmüş bir güzergâh. Ama ne yazık ki şimdi her geçende “bu ağaçlar niye böyle?” sorusu yankılanıyor.

Bölge halkı haklı olarak tepkili: “Ağaç dikmekle övünüyorsunuz, peki onları yaşatmak için ne yapıyorsunuz?” diye soruyorlar. Cevap yok. Sulama yapılmadığı gibi, kuruyan fidanların yerine yenisi bile düşünülmemiş.

Bir ağaç, bir yaşam demek. Ve bu yaşam göz göre göre söndürülüyor. Tarihin gölgesinde doğa çığlık atıyor, ama kimse duymuyor. Doğubayazıt’ta sessiz bir çöküş yaşanıyor – hem yeşilin hem vicdanın…