NEZİR ÇELİK YAZIYOR
Karayolu ulaşımının gelişmediği dönemde köylerde yaşayanların iğneden ipliğe, aynadan cımbıza, boncuktan oyuncağa, astardan kumaşa her türlü ihtiyacını karşılayan çerçiler, zamana direniyordu.
Bir at, beygir, at üzerinde veya arabalarında köy köy, mahalle mahalle gezip dolaşarak satan çerçiler bir köye gittiğinde kadınlar, kızlar, çocuklar etrafına üşüşerek, yağ, peynir, yün, arpa, darı, mercimek gibi ürünler karşılığında birçok ihtiyaçlarını alırlardı.
Karayollarının gelişmesi ve motorlu araçların yaygınlaşması, ticari satış ağ ve yöntemlerinin ilerlemesi ve marketler zincirinin en ücra köşelere bile ulaşmasıyla çerçicilik önemini yitirdi.
Çerçilerin bir özelliği de köyler arasında, beyler, ağalar arasında, sevgililer, âşıklar arasında haber taşımaktı.
Çerçiler, bu haber taşımayı bazen para karşılığında, bazen de Allah rızası için yaparlardı.
Geçmişte köyde yaşayan vatandaşların vazgeçilmezi olan çerçilerin sayısı yok denecek kadar azaldı.
Şimdiki fotoğrafta olduğu gibi?
