Bir hüzün şarkısı var beni yürekten vuran
Damarımda dolaşıp gelip nabzımda duran 
Vuslat nedir bilmeden hep hasreti çağıran 
Dizelerinde ismin nağmesinde ben olan

Akan yıldızlar gibi gökyüzünde parlayan
Ansızın görünerek sonsuzluklara kayan
Gül-i Rana´ya benzer dört mevsim hiç solmayan
Dalında yalnızca sen yaprağında ben olan

Ne dal yapraksız yaşar ne dal olmadan yaprak
Bilirsin çorak kalır suyu bulmayan toprak
Beni sensiz bırakma seni benimle bırak
Bağımda açan gül ol çanağında ben olan

"Gönül Sofrası" adlı kitabımdan..