Bir profesör sosyoloji sınıfındaki öğrencilerini Baltimore şehrinin kenar mahallelerine göndermiş, o bölgede yaşayan 200 erkek çocuğun durumlarını araştırmalarını ve her bir çocuğun geleceği hakkında değerlendirme yapmalarını istemişti.
Öğrencilerin hemen hepsi bu çocukların gelecekte hiçbir nasiplerinin olmadığını dile getirmişlerdi.
Tam 25 yıl sonra bir başka sosyoloji profesörü bu çalışmayı buldu ve öğrencilerden projeyi sürdürmelerini ve aynı çocuklara ne olduğunu araştırmalarını istedi.
Öğrenciler o bölgeden taşınan ya da ölen 20 çocuk dışındaki 180 çocuktan 176´sının fevkalade bir başarı gösterip avukat, doktor ya da iş adamı olduklarını ortaya çıkardılar. Profesör çok etkilenmişti ve bu konuyu izlemeye karar verdi.
Birer yetişkin olan çocukların hepsi o bölgede yaşadıkları için her biriyle buluşma fırsatı oldu. " O şartlarda nasıl bu kadar başarılı oldunuz?" sorusuna verdikleri cevap aynıydı."Mahalle okulunda bir öğretmenimiz vardı, onun sayesinde. "
Profesör, bu öğretmeni çok merak etmişti, hala hayatta olduğunu öğrendiği yaşlı öğretmenin izini bulması zor olmadı.
Kendisini ziyaret etmek için evine kadar gitti. Karşısında yılların yüzüne eklediği kırışıklıklara rağmen hala dinç duran yaşlı bir kadın buldu. Merakla ona bu çocukları kenar mahallelerden kurtarıp başarılı birer yetişkin olmalarını sağlamak için kullandığı sihirli formülün ne olduğunu sordu.
Yaşlı öğretmenin gözleri parladı ve dudaklarının kenarında bir gülümse belirdi:
"Çok basit!" dedi, "Ben o çocukları çok sevdim!"
