Uzak, yakın demeden, sizlere ulaştık.
Derdimizi, kederimizi, sevinçlerimizi paylaştık.
Yağmur olup, heybetli Ağrı dağı eteklerine savrulduk.
Bize "hış"(sus) dediler, "hışmedik"(susmadık) bizi "hışlemeye"(susturmaya) çalıştılar, "hıştıremediler"(susturamadılar).
25 yıl oldu sizlerle beraberiz, beraber olmaya da devam edeceğiz. Siz okurlarımız yanımızda olduğunuz sürece başımız dik, anlımız açık bu yola baş koyduk.
Karanlığa inat, aydınlık yolumuza devam edeceğiz...
Biz kim miyiz?, biz Doğubayazıt'ız, Doğubayazıt'lıyız, biz Doğubayazıt Gazetesiyiz.
Yürekliyiz, cesaretliyiz, çünkü bu gücü siz okurlarımızdan almaktayız. Korkmuyoruz çünkü arkamızda siz okurlarımız varsınız..
Sizden cesaret almaktayız…
Bundan 25 yıl evveldi, dar bir alanda, küçük bir masanın üzerinde tam anlamıyla, emekliye ayrılmış, tuşları bir oyana, bir bu yana yamulmuş, Rahmetli Asım Aladağ'dan bizlere miras kalmış, bir küçük daktilo ile başladık bu işe...
Gazetemiz babası sevgili Nezir Çelik sevinçliydi, sevinçli olduğu kadar da endişeliydi, uykusu kaçıyordu, yandan yana dönüyordu, "acaba becerebilecekmiyiz" endişesini taşıyordu.
Kolay değil, bir gazeteye babalık etmek, yük ağırdı, meslek onurluydu...
Doğubayazıt Gazetesi yayın hayatına başladı.
Yıl 1998 'idi.
Mehmet Koç baş yazıyı yazdı, Musa Konyar, Yazı İşleri Müdürlüğünü üstlendi.
Nezir Çelik haberleri titizlikle hazırladı, Hamza Salman o zaman ki, minicik elleri ile harfleri kumpasa tek, tek dizerek dizgisini tamamlayıp, sayfayı hazırladı.
Ve Doğubayazıt Gazetesi çıktı, Küçük bir çocuğun haykırıp, bağırmasıyla Doğubayazıt Gazetesi o minicik eller ile her kese dağıtıldı.
Doğubayazıt'lılar, Ağrı'lılar,Patnos'lular, Diyadin'liler, Hamur,Tutak, Eleşkirt,Taşlıçay ,Iğdır ve adını sayamadığım il, ilçe, kasaba, kaza ve köylere ulaştı...
İnsanlar Gazeteyi ellerine aldıklarında kederli ve tozlu raflara bırakarak, sevinçlere boğuldular.
Çünkü onların sorunlarını hiç korkmadan dile getirebilecek bir gazete çıkmaya başlamıştı.
Azimli ve cesaretli Gazete kadrosu onlara hiçte yabancı değildi, Gazetenin kadrosu tavandan değil, tabandan gelmişti.
Ve daha evvelde çeşitli mercilerde onlara hizmetler vermişti...
Doğubayazıt Gazetesi büyüdükçe büyüdü. Hemen, hemen tüm Türkiye yayıldı. Tüm olanaksızlara rağmen okurlarına kavuştu.
İşte böyle devam etti, geçti yıllar, ne günler, ne aylar, ne yıllar geçirdik, Yoksulluğun alasını yaşadık, hem de her kesin gözü önünde, görmek istemeyenlerin aç ve sussuz ağladık beraber, beraber göz yaşlarımızı savurduk, heybetli Ağrıdığı'nın eteklerine.
Ve hala ayakta isek siz okurlarımızın sayesindedir.
Desteklerinizle ve o sıcacık yüreklerinizle beraber geçirdiğimiz koca 25 yıl...
Dedim ya! 25 yıl önce kırık, dökük ve kelimenin tam anlamıyla, Rahmetli Asım Aladağ'dan bizlere miras kalmış ve emekliye ayrılmış bir daktilo bizlere hayat verdi...
Harabe bir çatının altında, sevgi ve paylaşımın gölgesinde ulaşmaya başladık o eşsiz sevgi dolu yüreklerinize, kalemi dahi ortak kullandığımız küçük bir masa da çıkan ve gerçeği aydınlatan yazılar yazdık yüreklerinizin en icra köşelerinden...
Doğubayazıt ki, yıllardır acıya ve yoksulluğa umuduyla göğüs germiş, Doğubayazıt ki, yüz yıllardır bir hayatın göz yaşlarını yüreğinde saklamış, kimdir peki bunları yer yüzüne çıkaracak...? Önce düşündüğüm gözler ve yürekler, Doğubayazıt'a değer veren bütün gözler ve yürekler bu hayati göz yaşını sunmak lazımdı. Sofranızdaki güzelliklere v ve karar verildi, o kücücük büro dünyanın en büyük basın kuruluşlarından, daha büyük ve sevgi doluydu...
Bu nedenle başladık yazmaya, acemi ama sevgi dolu yürekle başladık.
Acemi fakat bilinçliydik ve görevimizi biliyorduk...
Doğubayazıt'ı anlatmalıydık, her şeyiyle bilene, bilmeyene..
Ve Doğubayazıt'ı artık her kes biliyor. Bunlar siz okurların sayesinde. Ve şimdi 25 yaşındayız.
Bu da sizlerin sayesinde. Biz artık siz okurların sayesinde daha da öteye bize destek veren her kesin sayesinde kocaman bir aileyiz.
Şimdi bu ailemizle 25'nci yilı kutluyoruz, bu yolda beraber yürüdüğümüz, yüreklerimizi birleştirdiğimiz için her kese sonsuz teşekkürlerimizi iletiriz...
