Haber: Hamza SALMAN

         Ağrı ve bölgede Keçecilik mesleği giderek yok oluyor. Ağrı´da Keçecilik mesleğini sürdüren tek esnaf bile kalmadı yok denecek kadardır.

Sadece bir kişi varlığını sürdürdüğü keçeci İsmal dayı, Doğubayazıt Gazetesine "Böyle giderse baba mesleğini bırakmak zorunda kalacağım. Daha önce işlerimiz çok iyiydi evimize ekmek götürebiliyorduk. Şimdi yaşam mücadelesi veriyoruz. Böyle giderse mesleği bırakmak zorunda kalacağım. Artık dükkânımın kirasını ödeyemiyorum. Bu meslekten başka bir mesleğim de yok. Bizim gibi yok olmaya yüz tutmuş sanatkarlara yardım elinin uzatılmasını istiyorum. Eğer teknolojiye ayak uyduramazsak yok oluruz." dedi.

         Günümüzde unutulmaya yüz tutan Keçecilik sanatını büyük dedesinden kalma imalathanede sürdüren İsmail dayı bu el emeğine daha fazla önem verilerek desteklenmesini istiyor. Kendisini doğuştan keçeci olarak tanımlayan İsmail dayı, “Büyük dedelerim keçecilikle geçimlerini sağlarlarmış. Sonradan burada imalathaneyi kurmuşlar. Ben 7-8 yaşımdan beri bu imalathanedeyim. En az 150 yıllık olan bu imalathane artık sadece merak edenlerin ilgisini çekiyor. Keçecilik yok olmak üzere” dedi.

         Kendisinden sonra bu mesleği sürdürecek kimsenin kalmamasından dert yanan doğuştan keçeci İsmail dayı, Doğubayazıt Gazetesine “Oğlum şu an bu işle ilgileniyor. Fakat ondan sonra Keçecilik yapan kimse kalmayacak ve bu güzel sanat yok olup gidecek. Keçenin göçebe Türk toplumunda önemi çok büyük. Keçeciliğin sağlık ve tarihsel önemi bakımından canlı tutulması ve desteklenmesi gerekiyor.” dedi.

         Bölgeden koyun yünlerini satın alarak işlediklerini anlatan İsmail dayı, “Eskiden bu sektörde kök boyaları kullanılırdı. Şimdi kimyasal boyalarla keçeleri boyuyoruz. Çobanlardan kepenek için yoğun talep alıyoruz. Bunun yanında bazı illere keçe eyerler yolluyoruz. Süs eşyası olarak da siparişler geliyor. Desenlerimi de çoğunlukla kendim çiziyorum. En çok da kelebeklerin üzerindeki renkli pullardan ilham alıyorum” ifadelerini kullandı.

“Keçe giyim eşyaları kışın soğuğu, yazın sıcağı içindekine hissettirmez” diyen İsmail dayı sözlerini şu şekilde noktaladı: “Sağlığım el verdiği sürece imalathanemdeyim. Oğlum bana yardımcı oluyorlar. Tek isteğim bu sanatın yaşadığını görmek. Keçe bugün hala yalıtımda ve giyimde kullanılan önemli bir materyal. Bu nedenle ülkemizin böyle bir değeri yitirmemesi, koruyup geliştirmesi lazım” şeklinde dert yandı.

              İsmail dayı Doğubayazıt Gazetesine şöyle konuştu: "En çok bizi halıcılık sektörü zor durumda bıraktı. İnsanlar sağlıklarından vazgeçtiler, lüks olan halıları alıyorlar. İşlerimiz eskisi gibi devam etmiyor ve eskisi gibi talep de yok satış da yok. Şimdiki gençler tozlu zahmetli bir iş diye bu mesleği yapmak istemiyor. Biz bu sanatın son ustalarıyız ve bizden sonra Keçecilik sanatı da biter. Birkaç genç bu mesleği öğrenmek istese biz de onlara bu sanatı devam etmesi için seve seve öğretiriz. Keçeler sağlık içinde önemli romatizmaya bel fıtığına faydalı, fakat kimse sağlık alanında düşünmüyor. Keçe sanatının unutulmaması için yeni pazarlar bulunmalı satışlar artmalı ve en önemlisi yeni çıraklar yetiştirilmeli. Eskiden her yerde onlarca ustası olan keçecilik şimdi Doğu bölgesinde sadece birkaç yerde yapılıyor. Türkiye genelinde ise 10-15 arası keçe sanatı ustası bulunmaktadır" şeklinde konuştu.